Ջրածնի իոնի (H⁺)  կոնցենտրացիայի կարգավորումը օրգանիզմում կատարվում է այնպես, ինչպես մյուս իոններինն է։ Գլխավոր դերը պատկանում է երիկամներին։ Այնուամենայնիվ ջրածնի իոնների արտաբջջային կոնցենտրացիայի կարգավորումը ներառում է ավելին, քան պարզապես երիկամների միջոցով ավելցուկի հեռացումն է։

Օրգանիզմում գործում են բազմաթիվ թթվա-հիմնային բուֆերային համակարգեր, ներառյալ արյունը, բջիջները, և թոքերը, որոնք ապահովում են H⁺-իոնների նորմալ կոնցետրացիան ինչպես արտաբջջային, այնպես էլ ներբջջային հեղուկներում։

H⁺-իոնների կոնցենտրացիան պահվում է բավականին նեղ սահմաններում, քանի որ օրգանիզմի գրեթե բոլոր ֆերմենտների աշխատանքը խիստ զգայուն են այս իոնների նկատմամբ։ Համեմատած մյուս իոնների, ջրածնի իոնների կոնցենտրացիան բավականին ցածր է։  Այսպես, օրինակ, Na-իոնների քանակը 3.5 միլիոն անգամ ավել է, քան ջրածնի իոններինը։

Թթվի և հիմքի սահմանումը

H⁺ -իոնը իրենից ներկայացնում է մեկ ազատ պրոտոն, որն անջատվում է ջրածնի ատոմից։

Թթուները պարունակում են H⁺-իոն և ունակ են  այն տալու շրջապատող հեղուկին։ Օրինակ, HCl-ը (աղաթթու) ունակ է ջրում իոնիզացվելու՝ տալով H⁺-իոն և Cl^– իոն։ Նմանապես ածխաթթուն (H₂CO₃) ջրում իոնիզացվում է՝ վերածվելով HCO₃^—ի և H⁺-իոնների։

Հիմքը իոն կամ մոլեկուլ է, որը կարող է ընդունել H⁺-իոն։ Օրինակ, HCO₃^—ը հիմք է, որը կարող է միացնել իրեն H⁺-իոն՝ դառնալով H₂CO₃։

Օրգանիզմի սպիտակուցները ևս հանդես են գալիս որպես  հիմքեր, քանի որ նրանցից շատերը պարունակում են բացասական լիցքավորված ամինաթթուներ, որոնք հեշտությամբ կապում են ջրածնի իոններին։ Էրիթրոցիտների հեմոգլոբինը և բջիջներում գտնվող որոշ այլ սպիտակուցներ մարմնի կարևորագույն հիմքերից են։

Հիմք և ալկալի հաճախ օգտագործվում են որպես հոմանիշներ։ Ալկալին մոլեկուլ է, որը կազմված է ալկալիական մետաղից (նատրիում, կալիում, լիթիում) և խիստ հիմնաին իոն OH^–-ից։ Այս հիմնային հատվածը արագ փոխազդում է H+-իոնների հետ՝ հեռացնելով հեղուկից այս իոնները։ Հետևաբար, մարմնի հեղուկ միջավայրից H⁺-իոնների հեռացումը կոչվում է ալկալոզ, իսկ այդ իոնների ավելցուկը՝ ացիդոզ։

Ուժեղ, թույլ հիմքեր ու թթուներ։ ՈՒժեղ թթու HCl-ը հեշտությամբ անջատում է ջրածնի իոն, հետևաբար համարվում է ուժեղ թթու, իսկ օրինակ H₂CO₃-ը ավելի դժվարությամբ է տալիս իոններ, այդ իսկ պատճառով համարվում է թույլ թթու։ Նմանապես ուժեղ հիմքը արագ զավթում է H⁺-իոնը, օրինակ OH^–-խումբը, որը միանալով ջրածնի իոնին ձևավորում է ջրի մոլեկուլ (H₂O): Թույլ հիմքի տիպիկ օրինակ է HCO₃^—ը, որը ավելի թույլ է կապվում ջրածնի իոնի հետ, քան OH^– է։